“Op Pasen geef ik de kleinkinderen altijd chocolade en aan de verpleging geef ik elke vrijdag een stuk taart en als de buurvrouw komt bied ik haar altijd een potje koffie met een koekje aan. Ik ben mijn hemel aan het verdienen hé!” 🙏
Wat nu volgt moet je lezen met een open geest. Kijk als het ware als een buitenstaander naar onze cultuur en gewoonten. Verbreek even die emotionele connectie die je ermee hebt. Ik heb dit artikel geschreven omdat ik denk dat we beter zorg kunnen dragen voor elkaar. Leef, heb lief en glimlach. We leven in een prachtige tijd ❣

Zorg dragen voor elkaar moet veranderen.

“De partner komt thuis na een zware werkdag, misschien moet ik eens een flesje wijn opentrekken?”
“De juffrouw die mijn wonden komt verzorgen thuis is altijd zo lief, ik zal haar eens een pralientje moeten geven!”
“De kleinkinderen komen elke donderdag en ze weten het bij oma mogen ze eens snoepen hé, ik zie ze toch zo graag!”
“Ik ga een zakje m&m’s meenemen voor de kindjes, want het zijn examens.”

Ik kan nog vele voorbeelden geven. Wellicht dat sommigen je wel bekend in de oren klinken.
We zorgen graag voor elkaar, door elkaar eten te geven. Om specifiek te zijn: calorierijk, nutritioneel arm en minder gezond eten.

Enkele harde cijfers

• 16% van de jongeren (2-17 jaar) in Vlaanderen hebben overgewicht
• 48% van de volwassen in Vlaanderen hebben overgewicht
• 63% van de ouderen in België hebben overgewicht*

En het euh “beste” moet nog komen… Die cijfers gaan er niet op vooruit. 😬

Dat ziet er dus niet zo rooskleurig uit. Willen we deze trend stoppen en omdraaien is er maar één mogelijkheid en dat is een culturele identiteitsverandering.
We moeten anders leren omgaan en kijken naar voeding, beweging etc.
Misschien moeten we beginnen met op een gezondere manier om te gaan met het liefhebben en zorgen voor onze geliefden.
Want voor hen willen we het beste, niet?

Hoe hypocriet is het dat we onze oma die diabetes type II heeft een mand vol koeken geven op nieuwjaar?
Hoe kunnen we op deze manier met een glimlach op ons gezicht haar een goede gezondheid voor het nieuwe jaar toe wensen?

Kevin

* 12% van de 70 plussers zijn ondervoed (tekort of onevenwicht in energie, macronutriënten en micronutriënten). Er zijn dus wel degelijk uitzonderingen, maar ik richt dit artikel naar de overgrote meerderheid van de Vlaamse bevolking.

Maar dat moet toch eens kunnen…?

En daar kan ik enkel helemaal eens mee zijn! Dat MOET eens kunnen!
Het probleem zit hem enkel bij de eens… Er is zoveel welvaart waar we wonen en (ongezond) eten is zo goedkoop geworden dat het niet meer de uitzondering is, maar de regel.

Iedereen kent het wel, het is:

• Verjaardag
• Trouwfeest
• Feestdag (Pasen, nieuwjaar)
• Weekenddagen (begint voor velen al vanaf donderdag blijkbaar 😶 )
• Communie
• Schoolgaand: goed rapport, einde examens etc.
• Warm weer of net koud weer
• Babyborrels
• Housewarming
• etc

Er is nooit een slechte reden om ons te belonen of troosten.

Brr het is koud weer, een goed chocomelkje en warme wafel zou smaken!
Pfft het is warm weer een ijsje en een frisse pint of cocktail zou me smaken!

Kijk eens in die spiegel en wees onverbloemd, denk je echt dat we onszelf te weinig gunnen?
Denk je dat we wat meer eens een flesje wijn zouden moeten opendoen, een chocolaatje eten bij de koffie etc?

Wij zijn het slachtoffer geworden van onze welvaart

Vermits we calorierijkere voedingsmiddelen al van kinds af aan eten bij sociale gelegenheden, linken we deze met ontspanning en misschien vooral voorspoed, geen zorgen en geluk. Het is dus logisch dat je, als je op bezoek gaat bij tante Ivet, geen bakje kerstomaatjes meeneemt maar een doos pralines of een fles wijn.
Deze voedingsmiddelen bestempelen we als passend of feestelijk. Niet omdat deze het zijn, maar omdat onze cultuur deze link met deze voedingsmiddelen zo gecreëerd heeft.

Indien iedereen in 1400 bij feestelijk gelegenheden wortels gegeven hadden aan elkaar, gaven we nu op nieuwjaar elkaar misschien een groentenstoofpotje in plaats van chocolade etc.

Man in de middeleeuwen die zijn cadeau euh.. wortels is aan het oogsten voor de trouw van zijn landheer?! 😂

Evolutionair gezien

Het is evolutionair gezien logisch dat we meer aangetrokken worden tot voedingsmiddelen met een hoge caloriedichtheid. Doorheen de millennia heen is ondervoeding altijd een groter probleem geweest dan overvoeding. De negatieve gezondheidsconsequenties van ondergewicht zijn acuut en direct, van overgewicht zijn ze chronisch en sluimerend. Uiteraard zijn hierdoor onze hersenen door de duizenden jaren heen ontwikkelt om een grotere dopamine boost te krijgen van honing en een vetrijk everzwijn dan van een kool of blaadje sla.
Vermits de meeste mensen in het Paleolithicum (= lang geleden ) niet elke dag bij de oma een stukje chocolade kregen (levensverwachting was maar 33 jaar of misschien heeft het ook gewoon te maken met het feit dat er nog geen chocolade was natuurlijk 😅 ), heeft onze dopaminesysteem ons altijd goed gediend.
Zorg dragen voor elkaar door calorierijkere voedingsmiddelen te delen is dus altijd een logische zet geweest. De persoon die het eten ontving kreeg een grotere boost van dopamine en het was werkelijk een onbaatzuchtige daad van liefde omdat ondergewicht een groot probleem was.

Dat is echter zeer recentelijk abrupt verandert.

We eten meer ultrabewerkte voedingsmiddelen dan ooit, die calorierijk zijn en weinig nutritionele waarde hebben.
Vroeger was chocolade, gebak, koekjes, chips iets speciaals. Iets dat mensen zich eens konden veroorloven op een uitzonderlijke gelegenheid.
Nu zijn er meer soorten ultrabewerkte voedingsmiddelen dan ooit, ze zijn gemakkelijker beschikbaar dan ooit en goedkoper dan ooit.
Er is dus zeer weinig dat ons tegen houdt om veel van deze voedingsmiddelen te consumeren. Het is dus niet zo dat de mensen die we lief hebben in een wereld leven die vrij is van deze verleiding. Ook zij zitten in een gelijkaardige leefomgeving waarbij gezonde keuzes maken vaak de moeilijkere keuze is.

Maar dat is een deel van onze cultuur…

Onlangs hoorde ik bij een trouw: “In Vlaanderen hebben we de goeie gewoonte om het glas te heffen bij een feest!”. Het was 9.30u ’s ochtends in een weekdag. Het begin van een hele dag vol alcoholische dranken voor velen. Is dat echt een goede gewoonte? Is dat een cultureel fenomeen om trots op te zijn?

Het is niet omdat het onze cultuur is, dat we het daarom ook automatisch moeten goedkeuren.
Vermits onze cultuur verweven zit in onze identiteit voelen we ons vaak aangevallen als deze culturele gewoonten ‘bedreigd worden’, zoals nu! 🙊
Toch moeten we durven onze eigen cultuur in vraag te stellen. Is zorg dragen niet verandert over de jaren heen?
Zijn we niet van zorg dragen voor elkaar, met de beste bedoelingen, gegaan naar.. Tjah het elkaar moeilijker maken om gezond te zijn?

En dit ligt allemaal aan die chocolade die ik geef op Pasen?

JA😡…  Nee, natuurlijk niet! 😘
Het ligt aan veel meer dan enkel onze gewoonte om elkaar te verzorgen met calorierijke voedingsmiddelen, maar het helpt er ook niets aan.
Uiteraard zou het geen probleem zijn als we elkaar af en toe eens iets calorierijk geven, moesten we voor de rest nooit een flesje opentrekken of koekjes eten etc. Maar zoals jij maar al toe goed weet, dat gebeurd niet. Maak dus van zorg dragen voor elkaar, weer echt zorg dragen voor elkaars gezondheid en welzijn.

Risicogroepen

Verpleegkundigen, leerkrachten, onthaalmoeders, thuishulp  etc, het zijn allemaal mensen die hier nog meer mee te maken hebben dan anderen.
Jaarlijks hoor ik tientallen verhalen van hen, over hoe het voor hen niet gemakkelijk is om in hun drukke job al die verleidingen te weerstaan. Rond de feestdagen krijgen ze flessen wijn, pralines, chocolaatjes, koeken, gebak,…, maar ook in de week worden ze vaak ‘verplicht’ om een koekje aan te nemen etc.

Omdat deze mensen meestal niet rechtstreeks vergoed worden door de ontvanger van de hulp, maar via staatsgeld, heeft men een soort schuldgevoel.
Een gevoel dat hij/zij in schuld staat bij de zorgverlener, leerkracht etc. Dit lossen we dan maar al te graag op met een doosje pralines, chocolaatjes etc.

Het zijn diegene die net hun werk uitmuntend doen, die het meeste risico lopen op deze goed bedoelde ‘cadeaus’.
Het is niet zo dat de mensen die hun appreciatie op deze manier tonen het hart op de verkeerde plaats hebben! Integendeel, het is net een onbaatzuchtige daad! Ze hebben niet het hart op de verkeerde plaats, maar ze tonen hun liefde, appreciatie, dankbaarheid misschien op de verkeerde manier.

Ik weet het

Ja, ik begrijp en ik weet het: Je doet dit met de beste intenties! Geen haar op mijn hoofd die daar een seconde aan twijfelt!
Het is nooit de bedoeling geweest om diegene die je lief hebt te schaden. Je wou hen tonen hoeveel je hen bewonderde, lief had, apprecieerde etc.
Maar is er geen betere manier dan om zorg te dragen voor elkaar, in een cultuur waar de overgrote meerderheid teveel eet, te weinig beweegt en te weinig tijd heeft voor elkaar?

Echt liefhebben en zorgen anno 2020

Misschien moeten we elkaar niet meer belonen, bedanken of vieren met ongezonde voedingsmiddelen, maar met tijd, appreciërende woorden, een lieve glimlach,… .
Is dat niet waar we echt meer nood aan hebben in deze drukke wereld. Tijd om eens ECHT te praten, bedanken met woorden meer dan een “merci hé”…
Laat ons samen opnieuw ontdekken wat voor elkaar zorgen kan zijn. Dit betekent niet dat je nooit eens gezellig mag tafelen met de familie, maar het betekent dat het misschien niet altijd zo uitgebreid hoeft te zijn of dat je eens kan gaan wandelen na de maaltijd etc. Het betekent dat cadeaus ook kunnen komen zonder een bom aan alcohol, suiker of vet.

(Over)(groot)ouders

Wat wil jij meegeven aan je (achter)(klein)kind? Wil je hen gezond en gelukkig zien opgroeien?
Op korter termijn zullen ze uiteraard blij zijn met al dat snoepgoed, chips dat je hen gaf, maar zijn dat de gewoonten die je hen wilt meegeven?
Tijd om een aantal zaken te veranderen dan. 😌
Heb hen onvoorwaardelijk lief, maar toon je liefde ook door soms beslissingen te nemen die je misschien in eerste instantie niet geliefd maken.
Maak keuzes voor hen die zij op dat moment in hun leven al moeilijk zelf kunnen maken. Help hen gewoonten te creëren die ervoor zorgen dat ze in hun latere leven gemakkelijk een gezond leven kunnen leiden.

Zorgbehoevende

Je krijgt de beste zorg ter wereld van jouw zorgverlener? Ik ben blij om dat te horen!
Jouw hulpverlener die een hele lijst moet afwerken in een tempo waarbij Usain Bolt zelfs in het stof moet bijten heeft niet altijd veel tijd.
Kan je er op een manier voor zorgen dat jouw hulpverlener sneller of efficiënter zijn of haar werk kan doen?
Wil je toch iets kopen? Koop een bloemetje een goed boek (als je weet dat hij/zij leest) etc. Vergeet hen niet te bedanken met appreciërende woorden en een lieve glimlach.

Leerlingen en ouders

Jouw leerkracht gaat die 10 stappen verder voor jou of jouw kind? De 50ste doos “mercietjes” dat jaar wordt, desondanks de mooie glimlach van jouw leerkracht, eigenlijk niet zo geapprecieerd. Niet dat ze jou niet graag zien, want ze zitten elke dag uren te zwoegen voor jou, samen te werken aan jouw toekomst! Koop hen een bloemetje, maak een mooie tekening, schrijf een kaartje etc. Zeg ze misschien eens echt hoeveel je gehad hebt aan hun begeleiding.
De woorden vol gemeende appreciatie gaan voor hen als muziek in hun oren klinken. Het is de brandstof zie ze nodig hebben om ook anderen verder te helpen met dezelfde energie en enthousiasme.

Collega’s

Is het jouw verjaardag op je werk of heeft je kind zijn communie gedaan of ben je grootouder geworden?
Je kan dit ook aankondigen zonder dat je alle collega’s hun omgeving vetmassa onvriendelijk maakt.
Wat dacht je van een fruitmand vol kersen als je een kersverse vader geworden bent in de zomer?

Help je mee?

Enkel als wij allen samenwerken, kunnen we effectief een culturele verandering teweeg brengen.
Zo een culturele identiteit veranderen vergt tijd, veel tijd. De eerste stap is onze eigen identiteit in vraag durven stellen.
Zorg dragen voor elkaar moet veranderen, maar dat kan ik niet alleen. Help jij me mee?
Spread the love! 💌

Disclaimer: 
Deze blogpost werd geschreven voor 99% van de mensen die leven in een welvarend land.
Jammer genoeg zijn er veel plaatsen in de wereld die het nog steeds niet zo goed hebben als ons.
Alvast mijn oprechte excuses voor alle teentjes waar ik zonet op getrapt heb. Soms is een ‘schop onder onze kont’ het enige wat ons van richting kan doen veranderen.

Laat ons afsluiten met een beeld van mij die zijn liefde probeert te tonen aan jullie door dit artikel te schrijven! 😜